Reisverslagen

De eerste week
En ja hoor na al die maanden voorbereiding, harde werken en sponsors werven zijn we er eindelijk! In Port Elizabeth!!!

De reis begon natuurlijk met de busreis naar Schiphol Amsterdam. Iedereen moest afscheid nemen van zijn familie en dat is natuurlijk geen pretje. Er zijn wat traantjes gelaten maar de busreis was na 10 minuten al weer vol met gezelligheid.  Toen we eenmaal in Schiphol waren gingen we ons 'boarding ticket' uitprinten en naar het gedeelte waar iedereen bang voor was. Helaas is de nachtmerrie voor sommige uitgekomen. Koffer op de band en ja hoor, 24 kg. Gelukkig was het makkelijk te verhelpen door wat spullen in de handbagage te doen.

Toen iedereen eenmaal door de paspoort controle was mocht iedereen zijn eigen weg gaan. Na een uur gingen we voor de enige keer deze reis op ons gemak naar de gate. Sommige mensen hadden nog niet gevlogen en waren nogal nerveus wat er moest gebeuren bij de douane, etc.

Toen we eenmaal door de douane waren in Londen was het al 19.45 , de gate zou pas om 21.00 dicht gaan en was dichtbij dus geen probleem....dachten we. Eenmaal weer verzameld kwamen we na 5 minuten erachter dat het nog niet zo dichtbij was, we moesten met de metro naar de andere kant van het vliegveld. Als chinezen gepropt in de metro vertrokken we uiteindelijk en na veel gedoe kwamen we er ook weer uit. Na weer een lange sprint te nemen naar de gate kwamen we bij de vlucht, die 10 uur zou duren, aan en er stond gelukkig een lange rij waardoor de gate niet op zijn originele tijd zou vertrokken 21.00 maar 20 minuten later. De stoelen waren best comfortabel en we konden films kijken die we ook nog eens zelf mochten uitkiezen. We hadden hier avondeten en ontbijt. Bijna iedereen kon lekker slapen in het rustige vliegtuig.

Hierna moesten we nog een kleine vlucht nemen van Johannesburg naar Port Elizabeth, waar we ook 5 minuten te laat kwamen en Marcel zijn koffer bijna was vergeten. Dit kwam omdat er een lange rij stond bij de paspoort controle en we er sneller naar toe hadden moeten lopen om de lange rij te vermijden. Dit liep allemaal gelukkig goed af, we kwamen allemaal goed en wel met alles aan in het vliegtuig.

Nadat we onze koffers hadden opgehaald van onze laatste vlucht naar Port Elizabeth, ontmoetten we onze begeleiders en zij hielpen ons om onze bagage in hun auto's te krijgen. De begeleiders waren heel hartelijk en legden ons alles uit in/over het huis. We kregen eerst te horen welke kamer van wie was en mochten toen onze bagage er naartoe brengen waardoor iedereen alleen maar meer enthousiast was over hun kamer. Toen iedereen was gesetteld, gingen we lunchen en dit was natuurlijk met een Afrikaans tintje. Bij de lunch werd aan ons de huisregels en de planning voor de volgende dag uitgelegd. Tijdens de uitleg werden we ook gedeeltelijk afgeleid door de stofwolken die de walvissen creëerden in de zee. Hierna hadden we tot 4 uur om onze kamers in te richten en ons voor te bereiden op een kleine 'city tour'. Hierbij wandelden we door een stuk van de hoofdweg, bezochten een paar winkels zoals de Spar en liepen nog langs het strand. Toen we terug waren had onze 'kok voor de dag' een lekkere maaltijd voorbereid. Hierna vertrokken de begeleiders naar hun eigen slaapverblijf en speelden we voor het slapen nog een paar spelletjes zoals Weerwolven en Tongbrekers. De gezelligheid zat er al goed in!

De volgende dag moesten we alweer vroeg uit de veren. We hadden een lekker ontbijt en maakten onze lunch klaar waarna we vertrokken met onze taxi naar het 'holiday program' van de Primary School. Tijdens de reis naar het holiday program kwam de chauffeur op het idee om een stuk door de township te rijden. Het was nogal opmerkelijk dat iedereen stil werd toen we er binnenreden. De chauffeur legde alles uit over de historie tijdens de rit. De rit riep bij iedereen verschillende emoties op. Toen we eenmaal aankwamen bij de Primary School werden we hartelijk ontvangen door de kinderen die er al waren. Het was eerst nog wat kijken maar na een half uur hingen de kinderen al op onze rug.
We hadden om half 10 een bespreking, met alle vrijwilligers wat het plan was. Onze groep was al in vieren gedeeld (de rhino's , elephants, lions en cheetah's). Elke groep had een kleur (groen, blauw, geel of rood). Iedere groep kreeg nog een bepaald aantal kinderen waarmee ze de dag mee doorbrachten.

Daarna ging we weer naar buiten, waar de kinderen in twee rijen moesten staan, hun naam/leeftijd moesten zeggen en hun kleur bandje moesten ophalen. Ze werden verteld welke kleur ze kregen en wij de bandjes bij ze omknoopte. De kinderen deden netjes en gingen niet stiekem naar een andere kleur om de vriendjes of vriendinnetjes. Er bestaat wel de regel dat als kinderen te laat kwamen om mee te doen ze een zwart bandje kregen en dus ook als laatste hun lunch mochten ophalen.  Tijdens het registreren van de kinderen gingen twee vrijwilligers van elke groep de township in om nog wat kinderen op te halen. Hierbij was goed op te merken dat het Holiday program een goede dag vulling was voor de kinderen die in de krottenwijken eromheen woonde.

De ochtend bestond uit 4 activiteiten: dance, art, sports en fun. Elke kleur had weer een andere volgorde van activiteiten. Bij dance deden we de stoelendans, bij art een dier vingerverven, bij sports voetballen en bij fun anna-maria koekoek. Er was veel enthousiasme en er werd veel gelachen.
Tijdens de laatste activiteiten werden er twee mensen uitgekozen die mee gingen helpen om de lunch klaar te maken. De lunch was een boterham met pindakaas, een bekertje met ranja en een halve sinaasappels. Als de kinderen eenmaal in rijen bij elkaar waren geroepen mochten ze per kleur een lunchpakketje ophalen. Als ze het bekertje drinken op hadden moesten ze de beker inleveren waarbij ze een sinaasappel terugkregen. Toen iedereen klaar was met zijn/ haar lunch, pakten we de bellenblaas en gingen we bellen blazen. De bellenblaas was zeker een succes want ze waren er helemaal blij mee. Als laatste activiteit gingen we touwtrekken. 5 mensen van twee teams die tegen elkaar moesten touwtrekken. De finale was uiteindelijk groen vs. blauw, blauw won. Hierna vonden ze het leuk om nog een wedstrijdje te houden, opdrukken. Eerst de mannen en daarna de vrouwen die de kleuren representeren. Van de mannen had Nemo (een vrijwilliger) gewonnen en van de vrouwen Vera (Verbiest)  en Nadia.

Na de wedstrijd moesten we helaas afscheid nemen voor de dag en gingen we terug naar huis. Eenmaal weer terug thuis, kleden we ons snel om, om te gaan zwemmen. Er waren hoge golven en het koelde alweer snel af rond 3 uur. Na het zwemmen hebben we nog een paar mooie foto's gemaakt met 'I LOVE AFRICA' geschreven in het zand. De Elephants gingen het avondeten koken en waste dit daarna ook af. Dit werd gezellig gemaakt met de muziek van Marcel. 

Toen kwam het eerste M&M'tje. De bedoeling van het M&M'tje is om iets te schrijven, zingen ,etc. over wat je meegemaakt hebt die dag. Vera Verbiest en Robin hadden iets voorbereid. Vera wilde  iets zeggen over de dag, en Robin wilde een gedicht voorlezen waarna er een liedje werd afgespeeld. Iedereen ging hierna zijn eigen bed in. Je kunt wel zeggen dat dit een geslaagde eerste dag was.

De tweede dag begon zoals de eerste. We deden de 4 activiteiten met ons eigen groepje en kleur. Deze keer waren er echter meer kinderen en had iedereen van ons al zijn eigen 'kindje'. Na de lunch gingen we als laatste activiteit dansen. Ons werd erna nog gevraagd om nog een dans op te voeren, dit werd de kabouterdans. De kinderen deden mee en er werd veel gelachen. Helaas moesten we   daarna weer afscheid nemen voor de dag.

We vertrokken naar het huis om weer snel in de bus te zitten naar Prof (de mede-oprichter van de Izizwe Projects). Hij leidde ons rond door de township. Hij vertelde wat over de historie van de township. Hij bracht ons naar het gedeelte van de township na 1994 en naar het gedeelte voor 1994. Wat hij hierbij wou aantonen was het effect dat Nelson Mandela heeft aangebracht aan het gedeelte van de township na 1994. Deze was met wc, water, elektriciteit etc. terwijl het gedeelte van de township voor 1994 geen wc had met spoeling wc (oftewel een zelfgemaakte wc van een emmer in een houten hutje), de enige elektriciteit afkomstig van het aftappen van het andere gedeelte van de township. Dit was bijzonder om te zien en ook heftig. Prof legde daarentegen alles goed uit en onze chauffeurs liepen mee en legde ook nog wat uit.

Hierna bracht hij ons eerst nog naar een 'shack'. Deze shack werd bewoond door een al oudere vrouw die daar leefde met 4 kleinkinderen.  Deze oudere vrouw is eerder de oma van de township, daarom noemde ze, haar kleinkinderen. Ze vertelde over haar dagelijks leven en hoe ze moest overleven. Ze heeft geen familie en een klein inkomen. De 'kleinkinderen' van haar zijn verlaten door hun ouders. Drie van die ouders zijn overleden en een ouder kan niet voor de kinderen zorgen dus is zomaar verdwenen. Kinderen zijn soms ook zonder ouder omdat ze niet gehandicapt zijn. Als je in Afrika namelijk kinderen hebt krijg je bijslag maar als je gehandicapte kinderen hebt krijg je nog meer bijslag dus in Afrika gaan veel vrouwen daardoor juist alcohol drinken tijdens hun zwangerschap. 1 van de 4 kinderen gaan naar school, de andere 3 niet omdat ze werden uitgelachen dat ze geen schoenen droegen. We bedankten de vrouw voor
haar gastvrijheid en beloofden nog iets terug te doen.

Eenmaal vertrokken nam Prof ons mee naar de kroeg.  In de kroeg vertelde de 'Nelson Mandela' man (deze bijnaam omdat hij een toespraak hield over gelijkheid) over dat ze blij zijn dat iedereen nu gelijk is, we met open armen worden ontvangen en dat ze blij zijn dat we hier zijn. Na de kroeg liepen we naar het huis van Prof voor de dans die een paar dames voor ons hadden voorbereid. De dans was typisch Afrikaans en je voelde gelijk dat je gewoon echt in Afrika bent. De dames waren half gekleed in Afrikaanse kleding (half gekleed omdat alleen de traditionele Afrikaanse kleding te koud was). Hierna werden we naar de eetkamer gebracht en aten nog een lekkere maaltijd gemaakt door de vrouw van Prof. We bedankten de vrouw en gaven de kinderen van Prof nog wat zelfgemaakte loom bandjes uit dank.  We reden naar huis en gingen snel naar bed om fris te zijn voor de volgende dag.




Alweer de derde en laatste dag van het 'holiday program'. Deze dag was een hele andere dan de andere twee. Het begon met een bespreking met de vrijwilligers van Izizwe, LoveLife en Failing Forward. De laatste twee organisaties zijn geconcentreerd op het verhelpen van fysiek geweld, drugsverslaving, HIV, etc. . We begonnen met het registreren van de kinderen en daarna een spelletje netbal tussen de vrijwilligers. We verdeelden de groepen. Hierna deden we een daad voor de Mandela dag, ieder groepje moest zoveel mogelijk afval verzamelen van het plein en degene met het meeste afval wint. Ieder kind was enthousiast en we haalden al snel veel volle afvalzakken op.

Toen de winnaar gekozen was kregen we de opdracht een act op te voeren. Iedereen ging een act improviseren die iets te maken had met fysiek geweld of gewoon iets dat de kinderen leuk vinden om te zingen of dansen. Nadat iedereen genoeg had geoefend voerde iedereen zijn eigen stuk op. Tussendoor hebben wij nog als een leuke act de trein van emotie gedaan en hebben nog een paar gastsprekers hun zegje gedaan over drugs, alcohol, etc. Hierna was de lunch klaargemaakt en hielpen we de lunch en spulletjes zoals potloden, hamsters, etc. uit te delen. Dit ging iets vervelender omdat ieder kind een leuker speeltje wilde dan de andere, maar ze waren nog wel dankbaar. Na het uitdelen van de lunch kregen wij lunch van de vrijwilligers daar en waren de kinderen helaas al weg voordat we nog afscheid konden nemen. We reden naar een lokale shop voordat we naar huis gingen om boodschappen te halen voor het wat oudere vrouwtje van de vorige avond. We haalden boodschappen zoals een kg rijst , aardappelen, etc. waarmee ze een maand mee door kon. Toen we daar aankwamen wat die vrouw helemaal niet verwachtte, was de vrouw geschokt, en dankbaar voor wat we haar gaven. Ze glimlachte heel breed en werd bijna emotioneel van die 20 blanken die ineens boodschappen kwamen brengen voor haar. Voor haar was dit een hele shock omdat ze zelf de apartheid nog heeft meegemaakt. We bedankten haar nogmaals voor de laatste avond en vertrokken naar huis waar we uitrusten van de vorige dagen.


P.S. in de avond kwamen we erachter dat Peter geen rijst kan koken, maar we kregen wel een toetje :-)

De eerste dag van het eerste weekend gingen we alweer vroeg uit de veren voor het Addo Elephant Park. We stonden om half 7 al op om snel in het busje te gaan voor de mooie dieren in het 'wild' die we later zouden zien. We gingen met twee busjes en veel camera's. Eenmaal in het park aangekomen waren er steeds meer dieren te zien. Het begon langzaam aan met een hert dan weer  twee zwijnen en ja hoor na 3 uur rijden eindelijk de eerste olifant! De zwijnen en de zebra's waren in grote aantallen maar de olifanten natuurlijk het leukste om te fotograferen. Ze liepen op de weg of stonden in de struiken te eten.

Tussen de middag hebben we nog een luxe lunch gegeten in het restaurant van het park en daarna nog een bezoekje gedaan aan het museum. Hierin stond een tentoonstelling over de dieren die er waren in het park. Vooral de olifant maar ook een unieke soort mestkever die niet kan vliegen en ook goed wordt beschermd door het park door middel van het aangeven van bordjes. Eenmaal weer in de twee bussen probeerden we meer olifanten te spotten maar kwamen nog meer dieren tegen zoals de antilopen en de struisvogel. Onze chauffeur wilde ons graag helpen met de foto's en ging heel dapper de auto uit om in de struiken een foto voor ons te maken met onze camera's van een groot olifantenkop-skelet. Dit bracht ons mooie foto's maar ook een waarschuwing van de parkwacht. Een man had er namelijk foto's van gemaakt en het doorverteld aan de parkwacht wat er was gebeurd. Hiermee blijkt maar weer eens de sterke beveiliging van het park. Wat alleen maar positief voor hun spreekt. Hieronder nog een paar foto's gemaakt in het park.

 

 

Deze zondag gingen we ook weer vroeg uit de veren om de kerkdienst bij te wonen. Het begon om 9 uur met religieuze muziek die het hele publiek luidkeels meezong. De tekst was afgebeeld op grote schermen zodat iedereen ook mee kon zingen. Het begon met een man die ons vertelde wie er zou spreken en begon alvast een goede sfeer te maken in het publiek voordat de muziek weer kwam en de spreker. Iedereen van onze groep vond de muziek wel mooi en het was ook nog eens in een modern jasje gestoken dus leuk om te zingen. Een van de nummers die we zongen was 'Your grace is enough'. (Zie Youtube-video). De preek die daarna werd gehouden was 'anders' voor ons. Mensen gingen naar voren, huilden en bidden. Iedereen was zo fanatiek bezig en de preek was ook anders dan in Nederland. Hij bracht het op een andere manier. Hij zei bijvoorbeeld tussendoor 'are you listening?' om onze aandacht te trekken. 


De kerk liep wat uit waardoor we snel naar de markt moesten gaan. De markt  was vol met leuke spulletjes en leuk voor souvenirinkopen. Iedereen kocht wel wat souvenirs of keek gewoon nog even rond. Bij het kopen was het natuurlijk normaal om nog wat af te dingen en in veel gevallen is dit ook gelukt. Na een paar rondjes markt gingen we ons klaarmaken voor de voetbalwedstrijd Chippa United vs. Kaizer Chiefs. Dit werd gespeeld in het WK stadion waar Nederland in 2010 een WK wedstrijd tegen Brazilie heeft gespeeld. Niemand gaf iets over wie er won tijdens de wedstrijd. Er was veel samenhorigheid zelfs tussen de twee teams. Iedereen was in volle zelfs voor het andere team. Bij het verlaten van het stadion was het wel opmerkelijk dat iedereen met ons op de foto wilde, dit waarschijnlijk omdat we een van de weinige blanken waren die erg enthousiast waren over de wedstrijd. We reden nog naar de Boardwalk om nog meer souvenirs te kopen en aten daar nog in een restaurant. Bij terugkomst hield Marcel en Peter nog een mooi 'M&P'tje '. Als afsluiting voor de week hadden ze een diavoorstelling gemaakt van de foto's van deze week met een mooi nummer op de achtergrond. Iedereen vond het mooi en werd er stil van.


Als conclusie kun je wel zeggen dat het ZEKER een geslaagde week was.



De tweede week

Deze week werden de groepjes in 4 projecten verdeeld. De opties waren: het weeshuis Door Of Hope, de basisschool HDC (Human Dignity Centre), crèche Sinethemba en crèche Ilitha. Elk groepje wisselde elke dag van project zodat ze elk project mee konden maken.

Als eerste een samenvatting van de activiteiten in het weeshuis Door Of Hope. Het hoofd van Door Of Hope is Mama Gladys. Zij is een aardige lieve vrouw die zich helemaal wegcijfert voor de kinderen. In het weeshuis verblijven 32 kinderen van 0 t/m 18. Mama Gladys probeert met hulp van de vrijwilligers de kinderen aandacht, liefde te schenken. Als je binnenkomt in het weeshuis is iedereen bezig en voel je je al snel thuis. Iedereen doet zijn eigen ding en je mag helpen waar je maar wilt. De meeste hulp was nodig bij het opnieuw sorteren van de kleding in de kasten, de was ophangen en de was strijken.  Veel kinderen trekken namelijk kleding uit de kast en stoppen ze ook weer terug op de manier waarop ze de kleding uit hebben gedaan. Na de lunch komen de kinderen terug van school en kun je met ze spelen. Ze zijn makkelijk te vermaken. Bellenblaas en ballonnen zijn al genoeg.

Naast het weeshuis Door Of Hope heb je nog de basisschool HDC.  Dit is een basisschool geleid door vele vrijwilligers van verschillende organisaties. Organisaties die als doel hadden het bestrijden van fysiek geweld, drugsverslaving en misbruik kwamen daar om besprekingen te houden en hun acties vanaf daar te groeien. Ze testen hun acties daar en daarmee groeide het verder naar andere basisscholen. Wanneer je binnenkomt moet je je registreren als bezoeker en een klas zoeken om die dag mee te draaien. Je gaat eerst kijken naar de klassen en even binnenkijken en dan in 2 groepjes van 2 of 3 van 2-1-1. Dit mocht je zelf kiezen. In de klas assisteerde je de lerares of gaf je juist les dit hing af van de lerares. Van tevoren is al wel gezegd dat je iets moet voorbereiden om daar in les te geven. Bij de jongste werd al Engels en schrijven aangeleerd. Er werd bijvoorbeeld steeds de 'd' geschreven en als assistente mocht je dan rondkijken of ze het netjes tussen de lijntjes deden, niet te groot, etc. . De kinderen hadden twee pauzes. In de ochtend een pauze van een uur en als lunchpauze een pauze van een half uur. In de pauzes wilden de kinderen net als bij het holiday program met je spelen.

Dan is er nog de crèche Sinethemba. Er zijn twee lokaaltjes los van elkaar. Een is voor de allerkleinsten van 0 t/m 2. In het grotere lokaal zitten de grotere kinderen van 3 t/m 6.  Eerst kom je aan en zie je de handjes van de allerkleinsten al door de tralies van de voordeur van het kleine lokaaltje. Je loopt binnen en je benen wordt geknuffeld. Hier is ook een Mama Gladys. Deze is ook heel aardig en zorgt goed voor de kinderen met nog twee mensen.  Hier zijn de kinderen ook makkelijk te entertainen door zelfs al foto's maken vinden ze al grappig. In het grotere lokaal zijn de kinderen al in een groter aantal en in verschillende leeftijden. Door de verschillende leeftijden moest de groep soms in tweeën worden gesplitst. De 6 jarige gingen namelijk al het volgende jaar naar de basisschool en moesten al op een hoger niveau Engels kunnen dan de andere leeftijden.  Ten eerste als je binnenkomt word je naar 10 minuten in een groepsknuffel van 10 lachende kinderen geduwd. De kinderen waren super blij dat we er waren. De kinderen konden nog niet goed Engels maar de lerares vertaalde al veel voor ons.

En als laatste de crèche Ilitha. Wanneer je voor de crèche staat is het niet wat je verwacht. Het is een kleurrijk klein gebouw. Het lijkt op een echte crèche. In het lokaal zelf is een muurschildering van een boerderij en ze hebben hier ook nog eens 5 whiteboards, wat het les geven al veel makkelijker maakt. Alles wijst op een goede crèche.  Bij binnenkomst zijn de kinderen heel vriendelijk en de lerares ook. Ze zongen een lied en na het lied werd ons verteld dat we zelf mochten beslissen wat we wilden doen met de kinderen. Het programma kon je hierdoor zelf invullen. Iedereen was enthousiast en de kinderen waren makkelijk te entertainen. Het niveau was ook heel hoog wat het les geven makkelijker maakt. De kinderen kunnen hier heel goed Engels en zelfs al simpel rekenen (zoals 1+1=2). Het les geven en entertainen van de kinderen in de crèche Ilitha was zo leuk ook omdat de kinderen meededen. Ze waren echt dankbaar dat we er waren.




Quotes

The Elephants (Vera van de V. , Anne, Lyanne en Femke):  "Het is heel speciaal om te zien hoe je met weinig veel kunt betekenen."

Marcel: "Het lijkt slechts een druppel op een gloeiende plaat maar mij is duidelijk dat je echt een verschil kunt maken. Wat geweldig om die blije, dankbare gezichten te zien."

Peter en Vera van de V. : "I'm coming now now."

De Nelson Mandela man in de kroeg over ons project: "Dit is zoals Mandela  het had bedoeld, geen wit, geen zwart maar we zijn allemaal één."

Lotte en Marloes: "Sinds ik hier ben heb ik me nooit 'blank' gevoeld, wat ik heb geleerd tot nu toe is dat niet je huidskleur je tekent maar je persoonlijkheid."

The Rhino's (Nadia, Mirron, Maaike en Janneke): " In een week tijd hebben we als het ware door het leven van een bewoner uit een township gewandeld. We vonden het heel mooi en indrukwekkend om te zien hoe zij opgroeien. We hebben gemerkt dat er op alle gebieden er een heel sterk contrast is vergeleken met Nederland. Zo worden bijvoorbeeld vijfjarige kindjes geslagen als ze het antwoord op een vraag niet weten. Ondertussen wacht papa langs de weg tot hij eindelijk een klusje heeft, wat hier ook wel als werk wordt beschouwd. Ondanks deze omstandigheden zijn de mensen dankbaar voor het minste en omarmen ze elke vorm van liefde."

Anne-Sophie: "Ik ben erg blij dat ik hier voor iemand een verschil kan maken met mijn hulp en aanwezigheid."

Peter: "Wat hebben wij het goed..."

Claudia: "Ik vind het heel mooi om te zien hoeveel Mandela hier heeft betekend voor de mensen."

The Lions (Vera V. ,Daphne, Melissa, Jolijn en Robin: "De mensen in Afrika vragen allemaal hoe het met je gaat. Toen we bij Door Of Hope waren vroeg Mama Gladys dat ook. Wij zeiden dat het goed ging en toen zei zij: "Bij jullie jonge mensen moet alles wel goed gaan, maar bij oudere mensen zoals ik gaat van alles mis. Echter nu ik jullie zie gaat alles weer goed." "

Femke: "Als je maar één dag op een basisschool bent, je een kind wat extra aandacht geeft en 'I love you teacher' daarvoor tegen je wordt gezegd is een onbeschrijfbaar gevoel. Een mix van ongeloof en ontroering."



Alweer de laatste 'projectdag' van de tweede week. De ochtend begon met een groepje die op de muur mocht tekenen. We hadden van tevoren een tekening gemaakt door Chris Broerse speciaal voor de muur. De muur hoort bij Ithemba special day care centre. Hier worden de gehandicapte kinderen tijdens de dag vermaakt terwijl de ouders werk vinden of werken en krijgen ontbijt en lunch wat ze waarschijnlijk niet zouden krijgen als ze thuis bleven.
De bedoeling van de tekening op de muur is dat we de volgende maandag en dinsdag de schets inkleuren met verf om de 60 meter lange muur op te fleuren. Het is er op getekend en met witte verf erover heen gegaan zodat een regenbui de tekening niet kan verpesten.







Na het vele tekenen was het tijd om weer naar huis te gaan voor de lunch en daarna naar het pinguïn rehabilitatie centrum. Hier komen de gewonde pinguïns, al is het tijdelijk of permanent. Ze worden schoongemaakt van de olie of geopereerd, wat er nodig is voor de pinguïns doen zij. Er werd uitgelegd over de populatie van pinguïns, over de soorten pinguïns, etc., maar ook over de binnenkomst en het inschrijven van de formulier bij een pinguïn, zoals hoe ze de naam kiezen voor de pinguïn. We gingen natuurlijk nog kijken naar echte pinguïns en het voeren van de pinguïns. Wat iedereen het meeste verbaasde over de pinguïns was het zware effect op de pinguïns van het lekken van de olie.

S'avonds was er nog een mooi M&M'tje gemaakt door Vera (Verbiest), Marcel en Robin. Om bij de week stil te staan hebben ze een mooie diavoorstelling gemaakt van de week. Iedereen werd er stil van. Iedereen voelt het ook alsof het te snel gaat. Een M&M'tje als deze is daarom ook heel fijn om te realiseren wat je nou eigenlijk gedaan hebt.


 

De volgende dag gingen we naar het Kragga Kamma Game Park. Het is een kleiner park dan het Addo Elephant Park maar de eerste keer is er veel meer te zien dan in het Addo Elephant Park. Je rijdt het park binnen en komt al gelijk de giraffes tegen en de wildebeesten. Het park ziet er bijna hetzelfde uit als Addo, het enigste verschil zit in de grootte en de soort dieren. Hier waren namelijk geen olifanten of leeuwen te zien maar cheetah's (in een afgezet gebied), giraffes en neushoorns. De rest was hetzelfde als bij het Addo. We kregen bij binnenkomst ook nog een kaart met alle dieren erop waardoor je ze kon spotten. Iedereen vond de cheetah's geweldig en spannend omdat er een ook opstond en om de bus heen liep. Tijdens de rit door het gebied van de cheetah's stapten sommigen van ons nog even uit om een cheetah te aaien en er een foto mee te maken. We reden nog langs de shop om er op de monkey walk te lopen en souvenirs te kopen. Dit is een brug en trappetjes die door een stuk gebied loopt die is bewoond door apen. Helaas zagen we geen apen maar we konden wel mooie foto's maken op de brug. Na de monkey walk gingen we terug naar onze bus waarna er apen onze kant op kwamen. Ze zaten op palen die op de parkeerplaats stonden. Van andere toeristen waren de kinderen nogal luid en de apen  reageerde hier op door het tasje van hun moeder af te pakken met chips etc. Uiteindelijk zijn de chips gered.


Na een dagje Kragga Kamma Park gingen we richting het huis om ons voor te bereiden op een gezellige Afrikaanse braai.  Het was een gezellige avond waar ook nog gezang en een gitaar te pas kwam.




Alweer de laatste zondag in Zuid- Afrika mochten we uitslapen en zelf kiezen wat we wilden doen tot 3 uur. De meesten gingen naar de markt of het strand of Boardwalk. Zolang je in een groepje was en je het vertelde aan Marcel of Peter was het goed en veilig. Na veel (voor sommige) souvenir-shopping verzamelde we bij de McDonalds om naar the LightHouse te lopen. Een bowlingcentrum dichtbij Boardwalk. Na een competitie tussen 4 teams (Vera van de V. , Peter, Lyanne, Daphne en Anne won) gingen we terug naar het huis. Na een late avondmaal keken we naar de planning voor de volgende dag. Wat een drukke dag en week werd. Om 12 uur gingen we nog even uit bed om Anne te feliciteren met ballonnen en een shirt met iedereen z'n namen erop.

Quote van Vera (van de V.) : "Het was keigaaf!"



Deze maandag was een pechdag wat je wel moet hebben. Het regende wat betekende dat de muurschildering niet geschilderd kon worden en er was een protest in de township waardoor we ook niet meer naar de High School konden. Het protest in de township ging over de elektriciteit. Het protest eindigde pas als ze werden geantwoord. Door praten werden ze alleen maar genegeerd door de regering. We zijn naar Ithemba gegaan en hebben gespeeld met de gehandicapte kinderen. Dit was heel leuk omdat ze heel enthousiast waren en makkelijk te entertainen. Na het spelen met de gehandicapte kinderen gingen we naar huis waar we taart aten voor Anne's verjaardag.  Hierna hebben we besloten om naar de Township te rijden en mensen te vragen over het protest. Uiteindelijk hebben we 1 persoon geïnterviewd. Hierna waren mensen niet meer zo open voor vragen over het protest omdat het al een paar uur over was en ze er emotioneel nog mee bezig waren.

We hebben dus besloten om rond te lopen met onze chauffeur, Lusi. Hij weet alles over de township en gaf ons een tour. Hij liet ons stil staan bij de dingen die er gebeuren doordat we ook bij mensen binnenkwamen en ze vragen mochten stellen. We zijn twee shacks binnengeweest. Het waren schrijnende verhalen maar ook ontroerend. Wat ze voor de gemeenschap deden was heel mooi.






Dinsdag was een tweede kans voor ons om alles weer te proberen. Dit lukte. Het was mooi weer en het protest was gestopt.

Eerst een samenvatting van de High School. Iedereen droeg een uniform zelfs onze groep. Wanneer je binnenkomt staren ze je eerst aan waarna ze wel veel interesse tonen. Je voelt je eerst als het nieuwe kind op school maar uiteindelijk vind je vrienden en die zorgen er zeker voor dat je je veilig voelt. Er was niet altijd les. De leraren dagen niet altijd op en blijven in de personeelskamer of gaan om een simpel excuus de school verlaten. Het idee was om een buddy te vinden met wie je de dag mee zou lopen. Dit liep iets anders maar was wel leuker, we hadden namelijk niet allemaal één buddy maar meerdere. Sommige wisselde van 'Grades' en sommige van studenten. Degene die op dinsdag gingen maakten ook nog de donatie van de radiozender Algoa FM. Ze doneerde 65000 Rand voor de bibliotheek om nieuwe boeken te kopen en een beurs van 85000 Rand. De directeur gaat dit jaar nog iemand van het laatste jaar kiezen die de beurs het meest verdient.  Deze ochtend was het ochtendgebid/gezang net gemist maar de volgende ochtend had beide groepen kans om het mee te maken.

Dan de samenvatting van het maken van de muurschildering van Ithemba. Het idee was om de dinsdag de eerste laag te doen en woensdag de tweede laag. Het resultaat was uitermate mooi. Ten eerste lukte de twee lagen verf heel goed, geen druipers. Bij de tweede laag kwamen ook nog eens de zwarte lijnen om de figuren heen wat de schildering karakter geeft. De kinderen van de school kwamen zelf nog kijken en hebben een foto gemaakt met de muurschildering als achtergrond. Iedereen vond het mooi zelfs de buren van Ithemba. Als er een schoolbusje langs kwam dan hingen alle kinderen aan de kant van het raam om de schildering te zien. De schildering is zeker een geslaagd project geweest.







Toen begonnen alweer de laatste twee projectdagen van onze reis. Deze projectdagen werden gevuld met het programma van Missionvale. Missionvale is begonnen bij een vrouw onder een boom 'Sister Ethel Normoyle'. Dit is uitgegroeid tot een centrum zo mooi doordacht is en goed georganiseerd. Missionvale is in het algemeen een centrum in het midden van de township dat leeft van donaties en vrijwilligers. Het geeft een mogelijk aan de mensen in de township om door te kunnen gaan met hun leven, om zelf ook iets te doen voor de gemeenschap. Om dit concept beter uit te leggen zal ik een samenvatting geven van al de dingen die we hier gedaan hebben.

De afdeling Nutrition: hier worden voedselpakketten gemaakt voor families. Deze bestaat niet alleen uit voedsel maar ook uit zeep. Zeep om jezelf te wassen en de kleren. Het voedsel dat hierin zit zoals bonen, zijn niet vantevoren klaargemaakt dit omdat ze de mensen niet het gevoel willen geven dat ze alleen maar voedsel weggeven maar dat ze ook iets zelf moeten doen. Hiermee stimuleren ze de hygiëne in de township. Het systeem werkt zo: een familie komt en laat zich registreren. Ze komen bij hun thuis en schrijven alles over hun op. Missionvale heeft een hele lijst van alle families en kruisen aan wanneer ze zijn gekomen want ze mogen maar een keer per week voor een voedselpakket komen. De familie krijgt het voedselpakket in ruil voor een plastic fles. Dit om ook nog de township wat schoner te maken van de afval. De mensen staan al om 9 uur in de rij om, om 11 uur hun voedselpakket te kunnen ophalen. Ze staan hier al zo vroeg om te voorkomen er geen te krijgen. Het komt namelijk wel eens voor dat ze er geen meer hebben. Als Missionvale erachter komt dat een gezin al een tijd er niet meer is geweest brengen ze het voedselpakket zelf naar hun toe. Een heel doordacht systeem dat de mensen helpt om voor zichzelf te denken en de gemeenschap ietsje schoner maakt.

De afdeling Clothing: hier worden kledingstukken verzameld naar de behoefte van familie. De familie zet op een kaartje waar het gezin uit bestaat en wat het kind het meest nodig heeft. Er word van de township ook gevraagd om als je zelf de kleren niet meer draagt te doneren aan Missionvale. Bij deze afdeling werd ook het verhaal van de Toms schoenen duidelijk. Als je namelijk in Nederland een paar Toms schoenen koopt kreeg je te horen dat er een paar werd doneert aan een goed doel. Hier, in Missionvale, werd dat dus echt gedaan. Ze waren zelfs zo aardig om de schoenen net iets aan te passen. De kinderen lopen hier namelijk van jongs af aan op blote voeten en hun voeten zijn daarmee iets wijder. Missionvale heeft zelfs zo’n goed systeem dat als een kind een speciale event heeft ze een mooi kledingstuk aan kunnen bieden voor een week. Zoals een mooie jurk voor een belangrijk feest.  Of zelfs een trouwjurk.

De afdeling Father Christmas: deze afdeling biedt cadeaupakketten en voor kerstmis. Als je binnenloopt en komt helpen voel je je al bijna als een elf. De cadeaupakketten worden gesorteerd op geslacht en leeftijd. Ze worden mooi ingepakt en in dozen gestopt waarna ze bij kerstmis weer worden uitgedeeld. Duizenden kinderen komen daar voor hun cadeau. Dit is waarschijnlijk een van de leukste afdelingen in Missionvale om bij mee te helpen ook al ben je niet bij het uitdelen. Het idee al dat je een cadeau inpakt waarmee een kind zo blij is geeft al een goed gevoel.

De afdeling School: deze afdeling concentreert zich op educatie geven aan kinderenzodat deze ook verder willen. De mensen in een township denken meestal na een tijdje:  ‘school is nu niet belangrijk,ik heb er nu niks mee, het brengt geen geld op de mat dus stop ik er mee en ga ik werken.’ Op een latere leeftijd hebben ze er spijt van maar dan is het al te laat. Dit is begrijpelijk omdat ze meestal moeten werken niet allen voor zichzelf maar ook voor de andere in het gezin. Missionvale wilt de kinderen bereiken op een andere manier door niet alleen les maar ook dans en muziek in hun educatie te stoppen. Ze krijgen o.a. Ballroom Dancing. Hierdoor zien ze dat educatie ook kan leiden tot leuke dingen in het leven. Dans en zang is sowieso al populair in de township.

 

De afdeling Gardening: dit is een ander gedeelte wat de mensen ook weer zelfstandig laat denken. Er zijn twee soorten gebieden in deze afdeling: de groenten die ze gebruiken bij het koken en de tuintjes die de bewoner van de township zelf  mag bijhouden. Ze krijgen een eigen stukje grond en de mensen van Missionvale leren ze hoe ze de tuintjes bij moeten houden. Hiermee werken ze voor hun zelf en leren ze hoe ze zelf groenten kunnen maken door het goed bij te houden. Dit is populair onder de mensen dus om zoveel mensen te helpen komen ze ook nog bij hun thuis om de mensen thuis te laten zien hoe het moet. Ze worden geleerd hoe het bij te houden en dan moeten ze zelf beslissen of ze dit goed gaan doen of niet. Alweer een heel goed doordacht systeem door Missionvale.

 Dan de afdeling Health Care: dit is een afdeling dat op huisbezoek gaat bij mensen om te checken of ze doen wat de dokter van hun heeft gevraagd. Je mocht zelf kiezen of je mee wilde. Het team bestaat eigenlijk uit verpleegsters die op huisbezoek gaan bij meestal de wat oudere mensen om te kijken hoe het met ze gaat. Om er een praatje mee te praten en ze te vertellen dat ze wel moeten doen wat de dokter ze heeft verteld. Ze konden helaas niet veel betekenen voor de mensen. Meestal was het bloeddruk en het suiker in het bloed checken voor de diabetische patiënten. Het is meestal een team van 2/3 verpleegsters die allerlei patiënten hebben in de township. Ze behandelen de patiënten die de overzicht het meest nodig hebben. Dit zijn ook patiënten die net uit het ziekenhuis komen en die nog aan het herstellen zijn.

 

En toen was het s'avonds al weer tijd om bij de braai afscheid te nemen van iedereen die ons zo goed heeft geholpen tijdens deze mooie reis. Iedereen was er. De buddy's, die de leukste herinneringen achterlieten van de High School, de mensen die ons hielpen met de activiteiten bij het holiday program en de mensen die dit ons mogelijk hebben gemaakt. Ik denk dat ik voor de hele groep spreek als ik zeg BEDANKT voor deze onvergetelijke ervaring dat we zeker ons hele leven bij ons zullen dragen. BEDANKT.

Om als laatste conclusie te zeggen. Dit is zeker een succesvolle reis geweest.